Δεν θα αναφερθώ σε τραγελαφικές ιστορίες ή σε γεγονότα που συμβαίνουν once in a lifetime, τύπου να σαβουριαστείς μες τη μέση του δρόμου, να σε δείχνουν και να γελάνε κ μετά να περάσει από πάνω σου μια νταλίκα και να σε κάνει χαλκομανία ή να σε κουτσουλήσει ένα περιστέρι, να το καταραστείς και την επόμενη στιγμή να πέσει ψόφιο στο κεφάλι σου μεταδίδοντάς σου “καρκίνο, ηπατίτιδα και AIDS” (ναι ναι συμβαίνουν :P).
Θα μιλήσω για απλά καθημερινά πραγματάκια που συμβαίνουν συνέχεια και σου γεμίζουν αρνητική ενέργεια το πρωινό!
1.
Ξυπνάς. Δεν θέλει περεταίρω εξήγηση. Για όλους τους απανταχού καλοϋπναράδες ο ύπνος είναι ιερό πράγμα. Ότι ώρα κι αν ξυπνήσεις και για να πας στην οποιαδήποτε δουλειά σου (με ελάχιστες λαμπρές εξαιρέσεις όπως να είσαι βασιλιάς του κόσμου!) το να γκρινιάζεις που ξυπνάς το πρωί είναι όχι απλώς κατανοητό αλλά θεμιτό, έως και επιβλητέο!
2.
Ο μόνιμος καταληψίας του μπάνιου. Στην περίπτωση που δεν μένεις μόνος σου, ο πρωινός εφιάλτης του μπάνιου βιώνεται καθημερινά… Εκεί που με βία καταφέρνεις να ακουμπήσεις ποδαρούλες στο πάτωμα, μετά την 10η φορά που χτυπάει το ξυπνητήρι, και επείγει να χωθείς στο μπάνιο, ρίξεις λίγο νερό στα μούτρα, πλύνεις δόντια κλπ κλπ ώστε να αρχίσεις να ετοιμάζεσαι για το γραφείο τσουπ! κάποιος θα γλιστρήσει σα χέλι και θα σε προλάβει, θα κλειδωθεί στο μπάνιο και θα περιμένει να κλείσει οχταωράκι!
3.
Το μυστήριο των χαμένων καλτσών (ή καλσόν!). Πες ότι έχεις φτάσει στη φάση να αρχίσεις να ετοιμάζεσαι. Βρίσκεις κάτι να βάλεις τέλος πάντων κι εκεί που πας να βάλεις τις καλτσούλες σου- ή το καλσόν σου- δεν υπάρχουν πουθενά! Η μάνα σου έχει πάντα στο στόμα το «μα χτες έβαλα πλυντήριο, σίγουρα έχεις κάπου καθαρές» και μετά αρχίζει ένα λογύδριο για τα πάντα όλα που κάνει στο σπίτι και κανείς δεν την βοηθάει και όλοι τα περιμένουν έτοιμα και πόσο ακατάστατη είσαι κλπ κλπ κι εκείνη τη στιγμή εύχεσαι να έβρισκες τις κάλτσες για να τις βάλεις στ’ αυτιά!
Όχι πες μου, πώς θα βγεις έξω, ξεκάλτσωτος; Αν δεν υπάρχει Σατανάς ποιος σου κλέβει τις κάλτσες κάθε πρωί;
4.
Το δαιμονισμένο λεωφορείο. Είσαι έτοιμος- είσαι έτοιμος, ξεκινάς για τη στάση κι εκεί που φτάνεις στη λεωφόρο βλέπεις το @#*! λεωφορείο να πλησιάζει με ιλιγγιώδη ταχύτητα (!). Βάζεις κι εσύ τα πόδια στον ώμο και κάνεις ένα σπριντάκι βλαστημώντας τα νεανικά σου χρόνια που δεν ήθελες ποτέ να γίνεις fit και φτάνεις στο λεωφορείο με τη γλώσσα στο πάτωμα σα σκύλος!
5.
Το κενό. Κατεβαίνεις τις σκάλες του μετρό, φτάνεις στην αποβάθρα και περιμένεις. Έρχεται ο συρμός και τι να δεις; Αντί να ανοίξει διάπλατα ακριβώς μπροστά σου η πόρτα, να μπεις πρώτος στο βαγόνι και να κάτσεις θριαμβευτικά στη θέση σου (αυτήν στη γωνία πίσω δεξιά εννοώ βέβαια) βλέπεις μπροστά σου κενό! Γιατί καλέ μου οδηγέ δεν τον πάρκαρες το συρμό εκεί που τον βάζεις πάντα; Κάθε μέρα τον παίρνω, ξέρω πού πρέπει να σταθώ για να πέσω σε πόρτα!
6.
Ο συνεπιβάτης. Κάθε πρωί κάποιος βλάκας θα σου στραβομουτσουνιάσει τη μέρα! Τι σμπρώχνεις ρε ηλίθιε πρωί πρωί; Εντάξει, θα μπεις στο καταραμένο μετρό! Βρωμιάρα κλείνεις γρήγορα γρήγορα το παράθυρο, φοβάσαι μην μπει καθαρός αέρας! Κι εσύ, this is my spot ρε!!! Μην μιλήσω και για τις τακουνάτες, πορφουμαρισμένες, στην τρίχα με την τσίμπλα στο μάτι! Ούτε για τα emotrendoχαζόπαιδα με τη φορμούλα, τη ριγέ μπλουζίτσα και το mp3 στην τσίτα!
7.
Οι κλιματικές ζώνες. Ανοίγεις το παράθυρο το πρωί και ο καιρός είναι ένα βήμα πριν το χειμώνα: συννεφιά, κρύο, κακό! Ντύνεσαι σαν Εσκιμώος λοιπόν και ξεκινάς, αλλά όταν φτάνεις στο κέντρο σκάει ο τζίτζικας! Και μέχρι ν’ ανέβεις τη Χαριλάου Τρικούπη έχεις ιδρώσει και ξεϊδρώσει δέκα φορές! Πώς να μην συναχωθείς μετά; Ε; Ε;
8.
Διαδρομή μετ’ εμποδίων. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς γίνεται να είναι φίσκα το μετρό και τα λεωφορεία κι όμως στο κέντρο να πέφτεις πάνω σ’ έναν πανζουρλισμό παρκαρισμένων αυτοκινήτων και μηχανών που δεν σε αφήνουν ούτε να μπεις ούτε να βγεις απ’ το πεζοδρόμιο! Πόσοι άνθρωποι υπάρχουν πια σ’ αυτήν την καταραμένη πόλη;!
9.
The missing sandwich. Πας στο σαντουιτσάδικο που επισκέπτεσαι κάθε πρωί τα τελευταία 2 χρόνια για να πάρεις το αγαπημένο σου “prosciutto- mozzarella- ντομάτα” και σου λέει η κυρία «Αχ! Δεν βγάλαμε σήμερα. Να σας βάλω κάτι άλλο;». Γιατί βρε ζώον, τόσο καιρό γιατί βγάζατε και σήμερα δε βγάλατε; Κάθε μέρα έρχομαι και το παίρνω εδώ και 24 καταραμένους μήνες! Σήμερα τι άλλαξε;
10.
Ποιά κλειδιά; Φτάνεις επιτέλους στο γραφείο, πας να βγάλεις τα κλειδιά από την τσάντα… Εμ… ποιά κλειδιά; Αυτά που κρέμονταν πίσω από την πόρτα όταν έφυγες; @#!$#@*!#@! Και ποιος θα σου ανοίξει τώρα; Και πότε;
Δε γαμιέται… Τράβα για καφέ! :P
