Tattoos που άφησαν ιστορία και ...μας πέθαναν στα γέλια!

Όλα ξεκίνησαν σε ένα διαμέρισμα κοντά στο Central Perk τη δεκαετία του '90, όταν η Phoebe αποφασίζει να πάει να κάνει τατουάζ έναν κρίνο- από το όνομα της μητέρας της που ήταν Lilly-, πείθοντας και τη Rachel να κάνει μια καρδούλα στο γοφό, κάνοντας έκπληξη και στο Ρός που εκείνη την περίοδο τα είχαν φτιάξει (πρίν το we were on a break φυσικά!).
Όταν φτάνουν στο τατουατζίδικο η Rachel είναι εμφανώς τρομοκρατημένη αλλά η Phoebe την "πείθει" να το κάνει. Μετά από αρκετή επώδυνη (φαντάζομαι) ώρα τελειώνουν και η καθεμία πάει να δείξει στην άλλη το τατουάζ της. Η Rachel δείχνει την καρδούλα και η Phoebe δείχνει μια τελεία!
"Εμ... Είναι η Γη απο ψηλά, όπως την βλέπει η μητέρα μου!.... Μα το ήξερες οτι το κάνουν με βελόνα?"
"Όχι, εμένα μου το έκαναν γατάκια με τη γλώσσα τους!!!"

Επιστρέφοντας στο σπίτι δείχνουν τα κατορθώματά τους στους υπόλοιπους και μπαίνει μέσα ο Ρος.
Της λέει "Έκανες τατουάζ?" και εκείνη απαντάει το θεϊκό "Ίσως... Ένα μικρούλι... Η Phoebe έκανε ολόκληρο τον κόσμο!!!"


Αρκετά χρόνια αργότερα, στα "Φιλαράκια" της δικής μας εποχής, (βλ. How I Met Your Mother) στο εναρκτήριο της τρίτης σεζόν, o φρεσκοχωρισμένος Ted φασώνεται στο MacLarens με μια τύπισα.

Ο Barney προτείνει να την βρουν κάπου όλοι μαζί (και με μια φίλη της φυσικά). Μετά απο ένα πέρασμα σε ένα τζακούζι ξένων ανθρώπων και πολύ πολύ αλκοόλ η Amy και ο Ted καταλήγουν σε ένα τατουατζίδικο όπου ο πρώην της Amy χαρίζει στον Τed ένα πολύ "ιδιόρρυθμο" τατουάζ... Μια... τσουλοσφραγίδα (tramp stamp!), τουτέστιν μια γιγάντια πεταλούδα χαμηλά στη μέση του!
Όπως ο ίδιος ο Barney αναφέρει στο blog του:
Recently, my best friend Ted violated the “parachute clause” of the Wingman Code.* Normally, an infraction of this magnitude results in one or more of the accepted punishments:
* GUILLO-TIE
* DEATH BY BOONDA
* WINGMAN WINGS REVOKED
* GARNISHING OF WAGES
* WATERBOARDING
* BANISHMENT
* Installments of the “Wingman Code - Stinson Edition” to be furnished later
Instead, Fortuna levied her own, decidedly more permanent penalty:

Ted’s Tattoo, courtesy of karma

As a man who fuels his lamp of learning with the oils of others’ misfortune, let me expound the following maxim: DUDES SHOULDN’T GET TATTOOS.


Και καταλήγουμε στη nerdικη αλλά ξεκαρδιστική εκδοχή των "Friends" (βλ. The Big Bang Theory) όταν ο Ραζ και ο Γουόλοβιτς "ντύνονται" "μοναχικά παιδιά της νύχτας" και πάνε σε ένα γκόθικ μπαρ για να ρίξουν γκοθ γκομενάκια.
Μολύβι κάτω απ' τα μάτια, ολόμαυρα ρούχα, καπαρτίνες και... tattoo sleeves!

Αφού προηγείται ένας επικός διάλογος για τα ποτά τους (με τον Γουόλοβιτς να παραγγέλνει Rasberry Vodca- με βάση και τον οδηγό "How to be Goth"- αφού it looks like blood!) ψήνεται κατάσταση (λέμε τώρα) με δύο κοπέλες και καταλήγουν φυσικά σε ένα ταττουατζίδικο.

Ο Γουόλοβιτς είναι πεισμένος να το κάνει, παρ' όλους τους προβληματισμούς του Κουθραπάλι μήπως δεν αξίζει για ένα πήδημα να χάσει για πάντα ο Γουόλοβιτς τη δυνατότητα να θαφτεί σε Εβραϊκό νεκροταφείο! Μέχρι τη στιγμή που αρχίζει ο πόνος όταν ο τατουατζής ακουμπάει το... οινόπνευμα στο δέρμα του Γουόλοβιτς! Πετάγεται πάνω και αποκαλύπτει στις κοπέλες οτι τα έκαναν όλα στα ψέματα και πως τα τατουάζ στα χέρια τους ήταν tattoo sleeves, ελπίζοντας οτι με την "ειλικρίνειά του" θα τις κέρδιζε... LOL

Be my Yoko Ono

Απίστευτο τραγουδάκι που γνώρισα και αγάπησα απο το The Big Bang Theory όταν μια totally fricked out nerdούλα έβαλε τα δύο πόδια του Sheldon σ' ένα παπούτσι :D



Πολύ πετυχημένοι στίχοι και τέλεια μουσικούλα!

If there's someone you can live
Without,
Then do so.
And if there's someone you can
Just shove out,
Then do so.

You can be my Yoko Ono.
You can follow me wherever I go.
Be my, be my,
Be my Yoko Ono.

Isn't it beautiful to see two people
So much in love?
Barenaked as two virgins hand in
Hand and and
And hand in glove.
Now that I'm far away it doesn't
Seem to me to be
Such a pain
To have you hanging off my ankle
Like some kind of ball and chain.

Oh no, here we go,
Our life is just one big pun.
Ono, here we go as Yoko sings
Aieee!

I know that when I say this,
I may be stepping on pins and
Needles;
But I don't like all these people
Slagging her
For breaking up the Beatles.
(don't blame it on Yokey)
If I were John and you were Yoko,
I would gladly give up musical
Genius
Just to have my own
Personal Venus.

Δέκα λόγοι για να γκρινιάξεις το πρωί! (Mannaggia!!!)

Δεν θα αναφερθώ σε τραγελαφικές ιστορίες ή σε γεγονότα που συμβαίνουν once in a lifetime, τύπου να σαβουριαστείς μες τη μέση του δρόμου, να σε δείχνουν και να γελάνε κ μετά να περάσει από πάνω σου μια νταλίκα και να σε κάνει χαλκομανία ή να σε κουτσουλήσει ένα περιστέρι, να το καταραστείς και την επόμενη στιγμή να πέσει ψόφιο στο κεφάλι σου μεταδίδοντάς σου “καρκίνο, ηπατίτιδα και AIDS” (ναι ναι συμβαίνουν :P).
Θα μιλήσω για απλά καθημερινά πραγματάκια που συμβαίνουν συνέχεια και σου γεμίζουν αρνητική ενέργεια το πρωινό!
1. Ξυπνάς. Δεν θέλει περεταίρω εξήγηση. Για όλους τους απανταχού καλοϋπναράδες ο ύπνος είναι ιερό πράγμα. Ότι ώρα κι αν ξυπνήσεις και για να πας στην οποιαδήποτε δουλειά σου (με ελάχιστες λαμπρές εξαιρέσεις όπως να είσαι βασιλιάς του κόσμου!) το να γκρινιάζεις που ξυπνάς το πρωί είναι όχι απλώς κατανοητό αλλά θεμιτό, έως και επιβλητέο!

2. Ο μόνιμος καταληψίας του μπάνιου. Στην περίπτωση που δεν μένεις μόνος σου, ο πρωινός εφιάλτης του μπάνιου βιώνεται καθημερινά… Εκεί που με βία καταφέρνεις να ακουμπήσεις ποδαρούλες στο πάτωμα, μετά την 10η φορά που χτυπάει το ξυπνητήρι, και επείγει να χωθείς στο μπάνιο, ρίξεις λίγο νερό στα μούτρα, πλύνεις δόντια κλπ κλπ ώστε να αρχίσεις να ετοιμάζεσαι για το γραφείο τσουπ! κάποιος θα γλιστρήσει σα χέλι και θα σε προλάβει, θα κλειδωθεί στο μπάνιο και θα περιμένει να κλείσει οχταωράκι!
3. Το μυστήριο των χαμένων καλτσών (ή καλσόν!). Πες ότι έχεις φτάσει στη φάση να αρχίσεις να ετοιμάζεσαι. Βρίσκεις κάτι να βάλεις τέλος πάντων κι εκεί που πας να βάλεις τις καλτσούλες σου- ή το καλσόν σου- δεν υπάρχουν πουθενά! Η μάνα σου έχει πάντα στο στόμα το «μα χτες έβαλα πλυντήριο, σίγουρα έχεις κάπου καθαρές» και μετά αρχίζει ένα λογύδριο για τα πάντα όλα που κάνει στο σπίτι και κανείς δεν την βοηθάει και όλοι τα περιμένουν έτοιμα και πόσο ακατάστατη είσαι κλπ κλπ κι εκείνη τη στιγμή εύχεσαι να έβρισκες τις κάλτσες για να τις βάλεις στ’ αυτιά!
Όχι πες μου, πώς θα βγεις έξω, ξεκάλτσωτος; Αν δεν υπάρχει Σατανάς ποιος σου κλέβει τις κάλτσες κάθε πρωί;

4. Το δαιμονισμένο λεωφορείο. Είσαι έτοιμος- είσαι έτοιμος, ξεκινάς για τη στάση κι εκεί που φτάνεις στη λεωφόρο βλέπεις το @#*! λεωφορείο να πλησιάζει με ιλιγγιώδη ταχύτητα (!). Βάζεις κι εσύ τα πόδια στον ώμο και κάνεις ένα σπριντάκι βλαστημώντας τα νεανικά σου χρόνια που δεν ήθελες ποτέ να γίνεις fit και φτάνεις στο λεωφορείο με τη γλώσσα στο πάτωμα σα σκύλος!
5. Το κενό. Κατεβαίνεις τις σκάλες του μετρό, φτάνεις στην αποβάθρα και περιμένεις. Έρχεται ο συρμός και τι να δεις; Αντί να ανοίξει διάπλατα ακριβώς μπροστά σου η πόρτα, να μπεις πρώτος στο βαγόνι και να κάτσεις θριαμβευτικά στη θέση σου (αυτήν στη γωνία πίσω δεξιά εννοώ βέβαια) βλέπεις μπροστά σου κενό! Γιατί καλέ μου οδηγέ δεν τον πάρκαρες το συρμό εκεί που τον βάζεις πάντα; Κάθε μέρα τον παίρνω, ξέρω πού πρέπει να σταθώ για να πέσω σε πόρτα!
6. Ο συνεπιβάτης. Κάθε πρωί κάποιος βλάκας θα σου στραβομουτσουνιάσει τη μέρα! Τι σμπρώχνεις ρε ηλίθιε πρωί πρωί; Εντάξει, θα μπεις στο καταραμένο μετρό! Βρωμιάρα κλείνεις γρήγορα γρήγορα το παράθυρο, φοβάσαι μην μπει καθαρός αέρας! Κι εσύ, this is my spot ρε!!! Μην μιλήσω και για τις τακουνάτες, πορφουμαρισμένες, στην τρίχα με την τσίμπλα στο μάτι! Ούτε για τα emotrendoχαζόπαιδα με τη φορμούλα, τη ριγέ μπλουζίτσα και το mp3 στην τσίτα!
7. Οι κλιματικές ζώνες. Ανοίγεις το παράθυρο το πρωί και ο καιρός είναι ένα βήμα πριν το χειμώνα: συννεφιά, κρύο, κακό! Ντύνεσαι σαν Εσκιμώος λοιπόν και ξεκινάς, αλλά όταν φτάνεις στο κέντρο σκάει ο τζίτζικας! Και μέχρι ν’ ανέβεις τη Χαριλάου Τρικούπη έχεις ιδρώσει και ξεϊδρώσει δέκα φορές! Πώς να μην συναχωθείς μετά; Ε; Ε;

8. Διαδρομή μετ’ εμποδίων. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς γίνεται να είναι φίσκα το μετρό και τα λεωφορεία κι όμως στο κέντρο να πέφτεις πάνω σ’ έναν πανζουρλισμό παρκαρισμένων αυτοκινήτων και μηχανών που δεν σε αφήνουν ούτε να μπεις ούτε να βγεις απ’ το πεζοδρόμιο! Πόσοι άνθρωποι υπάρχουν πια σ’ αυτήν την καταραμένη πόλη;!
9. The missing sandwich. Πας στο σαντουιτσάδικο που επισκέπτεσαι κάθε πρωί τα τελευταία 2 χρόνια για να πάρεις το αγαπημένο σου “prosciutto- mozzarella- ντομάτα” και σου λέει η κυρία «Αχ! Δεν βγάλαμε σήμερα. Να σας βάλω κάτι άλλο;». Γιατί βρε ζώον, τόσο καιρό γιατί βγάζατε και σήμερα δε βγάλατε; Κάθε μέρα έρχομαι και το παίρνω εδώ και 24 καταραμένους μήνες! Σήμερα τι άλλαξε;
10. Ποιά κλειδιά; Φτάνεις επιτέλους στο γραφείο, πας να βγάλεις τα κλειδιά από την τσάντα… Εμ… ποιά κλειδιά; Αυτά που κρέμονταν πίσω από την πόρτα όταν έφυγες; @#!$#@*!#@! Και ποιος θα σου ανοίξει τώρα; Και πότε;
Δε γαμιέται… Τράβα για καφέ! :P